Κατά την κάθοδο

 

"Κατά την κάθοδο"

Ήλιος και κρύο, σφήκες και μέλισσες ζωγραφισμένες πάνω σε χαρτόνι από περίεργα μικρά παιδιά. Οχλαγωγία (η κορνέτα όμως απεργει), μια όψη της ζωής διαφορετική που γίνεται να μη βαριέσαι τα χαμένα όνειρα και να θυμάσαι τα λευκά χαλίκια ενός κρυμμένου δρόμου στην παλάμη σου.

Τα σχέδια σου σκέτοι κύκλοι,

οι μέρες σου μοναδικές,

με γκρίζα πρόσωπα τα κτήνη

και οι ανάγκες σου αρρώστιες παιδικές.

Τι σέρνεται και τι χορεύει;

Άγγελοι της κολάσεως;

Μονάδες αφασίας;

Οι γέφυρες δεν επαρκούν για αφομοίωση λέξεων που καλύπτουν τις πληγές,

εσύ στα σκαλοπάτια σου

κι ας πάει να νυχτώσει.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ 

Μίξη

 "Μίξη"

Παράξενα θαύματα, συνθήκες πρόχειρες, φαντάσματα

Σε ακουμπά χειμώνας

Στα έσχατα των υποθέσεων μετακινούνται τα βουνά

Και ναι φωνές ακούγονται, πολεμικές συνθήκες, αγιότητα

Και όλα τα ανακατεύουν άνεμοι

Με μόνα καταφύγια μεγάλες αίθουσες αναμονής σε λαϊκά νοσοκομεία.

Κάνουν πολέμους κράτη από τραπουλόχαρτα

Κι επτά ολόκληροι θεοί δεν φτάνουν

Για να γυρίσουν τούς τροχούς, για να συναρμολογηθούν οι θρύλοι.

Υπάρχουν μόνο άυλες στιγμές 

Και φώτα εξαναγκασμού ψελλίζουν τις αλήθειες

Εσύ μπροστά στην πύλη μόνος σου

Θάρρος να μπεις, θάρρος να βρεις, θάρρος να πεις

Θάρρος τα τα τιναξεις τα χαλιά

Να γίνεις ότι είσαι

Να γίνεις ήλιος και βροχή

Φωνή ζωή δική σου.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ 

Πάνω σε αλλαγή εποχής

 "Πάνω σε αλλαγή εποχής"

Σπέρνω τα δευτερόλεπτα

Φυτρώνουν απουσίες

Σχολείο πρώτης φοίτησης

Πρωί της αγωνίας, του ρυθμού, της απλοποίησης

Λες κι ο καιρός βαρέθηκε τον μικροαστισμο

Και οι τσιγγάνοι το νερό της αφθονίας.

Μελανιασμενα σύννεφα στ' αριστερά

Ήλιος της προκατάληψης στο βάθος

Τι ξέχασα και τι θυμάμαι

Ίδιος εγώ, ίδιος εγώ και απαράλλαχτος

Επαναλαμβανόμενος γερνάω

Και άφοβος γυρίζω το κουμπί των αλλαγών -

Φωτιά στη σταθερότητα των αποκαμωμενων.

Ανεμος με χτυπά στο πρόσωπο

Θυμάμαι και πληρώνομαι

Ζω και ελπίζω ο κουτός

Η φαντασία, η εξουσία, επίφοβη ακολασία

Τα πιο σπουδαία ψέματα αδυνατίζουν

Των δρόμων οι στροφές κρύβουν πικρές αλήθειες 

Τίποτα δεν κερδίζω - άρα ζω

Πιστεύω στην αθανασία - άρα χάνομαι.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ 

Πτώση

 

"Πτώση"

Κομμάτια από χέρια - άγονα

Γραμμές που δεν τελειώνουν πουθενά

Κουβάρια, έρωτες, αντίστροφες αναλογίες.

Κι εσύ μου λες για καταστρώματα

Για καραμέλες και για ενοχές - που νιώθεις

Οπότε σκάλες κατεβαίνεις

Κι όποτε μύθοι σου χτυπούν το πρόσωπο

Σαν άνεμοι του φθινοπώρου

Σήμερα όπως χθες

Χθες όπως μετά

Μετά σαν μια στιγμή που δεν την τόλμησες

Δεν τόλμησες να αγαπήσεις,  να δεχθείς, να δώσεις

Γιατί συνηθισμένη στο να παίρνεις χάθηκες

Εξαυλώθηκες, σε εξαφάνισε ο ίδιος σου ο εαυτός.

Και να, πρωί Σαββάτου πάλι

Μια λέξη, μια κραυγή, πολύς θυμός

Τώρα δεν καίει πια η άσφαλτος

Και τα ποντίκια ψοφια στις αυλές

Βρωμιζουν συνειδήσεις

Κι οι άρχοντες γυμνοί λαλούν τα ίδια λόγια

Στα μπαλκόνια τους - 

Που πέφτουν.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ 

Τι κόλαση!

 

"Τι κόλαση"

Σαν ήλιος που βαρέθηκε ανθρώπους να υπηρετεί

Σαν κεραυνός που ξεμαθε να πέφτει

Στεφάνι προηγούμενης χρονιάς

Ψαλμός από αυτούς που στρώνουν τα κρεβάτια

Λέξη εγώ και πίσω της έρωτες τελειωμένοι

Ανάγκες μικροαστικές - για κάλυψη:

Ποτέ να βγεις; Πού να κυκλοφορήσεις;

Τα κίτρινα τα φύλλα να προλάβω προσπαθώ

Και τα σπαθιά των ιπποτών να αποφύγω.

Και κάνω σχέδια ρομαντικής μορφής

Τι ξεπεσμός - οδήγηση εκτός τής μνήμης

Τι κόλαση να βλέπω κείνη που αγάπησα βαθιά

Σε ξένα χέρια.

Τι κόλαση, πόση φθορά, ποια χείλη και ποια χέρια

Αυτά που έσκιζαν για χρόνια

Κόλλες τής αναφοράς γεμάτες με ποιήματα

Γραμμένα με καρδιάς ζεστό πηχτό το αίμα.

ΑΠΌΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ 

Προδοσία

 "Προδοσία"

Ακόμα πόσα χρόνια την καλή την είδηση να κυνηγώ;

Δεκαετίες της απάτης και παραχωμενες ώρες μπλε

Τι να ξεχάσω, τι να θυμηθώ

Παίζοντας σαν μικρό παιδί με μια μεγάλη μπάλα

Ολόκληρη τη γη λίγο πριν το ημίφως κυριεύσει τη ζωή μου.

Είμαι αυτά που μαθα να πιστεύω

Λυρικοτητες, αυγά πουλιών με μακριές ουρές

Έχοντας πέσει πίσω απ' κρεβάτι της αγάπης

Έστελνα χαιρετίσματα για χρόνια στην μεγάλη αγαπητικια

Στην αποικία της απόστασης: Χριστός Ανέστη

Στην αποικία της αντίστασης: Το άπειρο μπορεί να περιμένει

Στη νύχτα της χρεοκοπίας: Υπάρχουν κάπου και βουνά

Πράγματα απλά και λέξεις διφορούμενες

Λευκά μακριά πουκάμισα

Πριν του θυσιαστήριου την ώρα

Τραγούδια, τραγούδια

Με μια της λέξη φτιάχτηκαν όλα τα λόγια τους:

Προδοσία.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ 

Αισιοδοξία

 

"Αισιοδοξία"

Περνώντας μέσα από το απόλυτο κενό

Γεννιέται ένας νέος κόσμος

Άνθρωποι που δημιουργούν

Που περπατούν καμαρωτοι τα απογεύματα στους δρόμους

Που παίζουν σαν μικρά παιδιά 

Που διαρκούν και που διδάσκουν την αγάπη.

Γαλήνη, αραχνοΰφαντα πανιά, άνεμος χλιαρος

Παρατηρώ από μακριά την ανανέωση

Που έπεται των πόνων.

Καινούργια γέννα, χρυσό βραδάκι

Κι ο χυμός πορτοκαλιού δροσιστικός

Η φύση και ως αισιοδοξία

Αρκεί οι λέξεις να προφέρονται σωστά:

Α ν α ν ε ω σ η,  ε λ π ι δ α,  φ α ν τ α σ ι α,  δ ι κ α ι ω μ α τ α.

Χωρίς φαντάσματα ξεμαλλιασμενα 

Το αύριο παραμένει ανοικτός λογαριασμός 

Και θα 'ναι μέρα γιορτινή

Σαν θα κερδιθει από τους προδομένους.

ΑΠΌΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ